تحلیل عوامل مؤثر بر آسیب‌های اجتماعی در ساختار کالبدی محلات حاشیه‌نشین شهر یزد

آسیب­های اجتماعی از مسائل مهم امروزی محسوب می­شود که  به­طور روز افزون در کشورهای مختلف افزایش می­یابد. بسیاری اعتقاد دارند بی‌نظمی‌ها، ناهنجاری­ها، بیکاری، اعتیاد، فقر، خودکشی و طلاق از جمله آسیب­های اجتماعی­اند که منشأ آن­ها عوامل فردی، روانی، محیطی و اجتماعی است. گسترش آسیب­های اجتماعی و افزایش آسیب‌پذیری جوامع؛ هزینه­های گزافی را به حاکمیت­ها تحمیل کرده است. از این­رو، سیاستگذاران، مجریان، مدیران، ذینفعان و همچنین محققان دغدغه دارند که این موضوع را در اولویت قرار داده و تلاش می­کنند تا زمینه پیدایش و گسترش پدیده آسیب­های اجتماعی را بررسی کنند و مانع از پیدایش و کاهش گسترش آنها شوند. بنابراین، این تحقیق درصدد است عوامل مؤثر بر آسیب‌های اجتماعی در مناطق حاشیه‌نشین شهر یزد را بررسی و  برای کاهش و کنترل این آسیب­ها راهکارهای مناسبی ارائه کند. این پژوهش از نوع توصیفی- تحلیلی است که آمار و اطلاعات آن، با پیمایش به دست آمده است. جامعه آماری این پژوهش را خانوارهای ساکن در محلات کشتارگاه، امیرآباد، سجادیه، نصرآباد، کسنویه، مهدی‌آباد، فهادان، مریم‌آباد، چرخاب و سیدالشهدا تشکیل می‌دهند که با استفاده از فرمول کوکران نمونه‌ای با حجم 284 خانوار با روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای انتخاب شده است. نتایج پژوهش نشان می‌دهد بیکاری، پایین بودن سطح درآمدی خانواده (پدر و فرزند ذکور) و کیفیت مسکن مهمترین عوامل مؤثر بر شکل‌گیری آسیب‌های اجتماعی در محلات حاشیه‌نشین شهر یزد بوده‌اند. بر اساس نتایج میان مهاجرت و آسیب‌های اجتماعی رابطه معناداری وجود نداشته است و اعتماد و اطمینان به همسایه در مناطق حاشیه‌نشین مؤثرترین شاخص بر امنیت اجتماعی بوده است. به عبارتی در محلات مورد مطالعه به ازای یک واحد افزایش در متغیر اطمینان به همسایگان در محله، به مقدار 442/7 در میزان احساس امنیت تغییر ایجاد شده است.